Een beklimming zonder einde...
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Reinier
05 Juni 2014 | Bosnië en Herzegovina, Ljubinje
5 juni 2014. Van Mostar naar Lubinje. 81,44. 1.558 km vanaf de start.
Vergat nog te zeggen, dat wij gisteravond een heerlijke bruscetta, gevolgd door een truffelpasta gegeten hebben in het restaurant El Diro met uitzicht op de legendarische brug in Mostar. Daarna in het duister op de fiets naar ons pension 3km van het centrum gelegen naast een modern benzine station. Gerard kan nl nog niet zonder benzinedamp!
Vanochtend via het brede dal van de Nephta richting Dubrovnik. Opvallend is dat dankzij de vruchtbaarheid van het land en de breedte van de rivier het landschap nu geheel overheerst wordt door wijn en vruchtenteelt. Met andere woorden: veel meer mediterraan.
Als je in een dal zit, en je wil naar een volgend dal, dan betekent dat: klimmen!!! Wij hadden geen idee hoe lang en hoe steil het zou zijn. Het bleek ruim 11 km met stijgingspercentages continue tussen 9 en 12% bij een temperatuur van boven de 34 graden en geen beschutting tegen de koperen ploert die meedogenloos ons teisterde. Dat is geen kattenpis voor een gewicht van 90 kg plus 15 kg bagage. Opgeven was er niet bij dus simpel door struggelen met de hoop dat na elk flauw bochtje de afdaling zou beginnen. Wat waren wij blij, na het bereiken van het hoogste punt een simpel kroegje te ontdekken, waar wij ons konden laten vollopen met cola teneinde enigszins op adem te komen. Omdat wij , zoals gebruikelijk, geen overnachting geregeld hadden besloten wij op dat moment in het eerst volgende dorpje, Lublinje, te gaan overnachten. Helaas informeerde de kroegbaas ons dat daar geen hotel was en dat we nog ruim 60 km moesten doorfietsen naar Trebinje, de eerst voorkomende mogelijkheid voor een overnachting. Hierdoor zou het door ons totaal af te leggen kilometers boven de 140 km uitkomen. Kortom een kleine mentale dip voor ons. Snel opgestapt om deze marathon te gaan volbrengen. Bij het binnenrijden van het dorpje Lublinje toch maar gaan informeren of er niet ook "Sobe" (kamers) beschikbaar waren. Tot onze niet geringe vreugde zijn wij nu ingekwartierd bij een enigszins Duits sprekende Serviër, waardoor de dag toch weer succesvol kon worden afgesloten. Momenteel koffie op het terrasje in dit uiterst armoedige en verwaarloosde dorpje, waar wij ervoor gezorgd hebben dat het voor de dorpsbewoners ook een interessante dag geworden is omdat wij als een bezienswaardigheid beschouwd worden en zelfs door jonge knappe meiden spontaan in het engels worden aangesproken omdat ze willen demonstreren die taal enigszins machtig te zijn dank zij veelvuldig tv kijken.
Vergat nog te zeggen, dat wij gisteravond een heerlijke bruscetta, gevolgd door een truffelpasta gegeten hebben in het restaurant El Diro met uitzicht op de legendarische brug in Mostar. Daarna in het duister op de fiets naar ons pension 3km van het centrum gelegen naast een modern benzine station. Gerard kan nl nog niet zonder benzinedamp!
Vanochtend via het brede dal van de Nephta richting Dubrovnik. Opvallend is dat dankzij de vruchtbaarheid van het land en de breedte van de rivier het landschap nu geheel overheerst wordt door wijn en vruchtenteelt. Met andere woorden: veel meer mediterraan.
Als je in een dal zit, en je wil naar een volgend dal, dan betekent dat: klimmen!!! Wij hadden geen idee hoe lang en hoe steil het zou zijn. Het bleek ruim 11 km met stijgingspercentages continue tussen 9 en 12% bij een temperatuur van boven de 34 graden en geen beschutting tegen de koperen ploert die meedogenloos ons teisterde. Dat is geen kattenpis voor een gewicht van 90 kg plus 15 kg bagage. Opgeven was er niet bij dus simpel door struggelen met de hoop dat na elk flauw bochtje de afdaling zou beginnen. Wat waren wij blij, na het bereiken van het hoogste punt een simpel kroegje te ontdekken, waar wij ons konden laten vollopen met cola teneinde enigszins op adem te komen. Omdat wij , zoals gebruikelijk, geen overnachting geregeld hadden besloten wij op dat moment in het eerst volgende dorpje, Lublinje, te gaan overnachten. Helaas informeerde de kroegbaas ons dat daar geen hotel was en dat we nog ruim 60 km moesten doorfietsen naar Trebinje, de eerst voorkomende mogelijkheid voor een overnachting. Hierdoor zou het door ons totaal af te leggen kilometers boven de 140 km uitkomen. Kortom een kleine mentale dip voor ons. Snel opgestapt om deze marathon te gaan volbrengen. Bij het binnenrijden van het dorpje Lublinje toch maar gaan informeren of er niet ook "Sobe" (kamers) beschikbaar waren. Tot onze niet geringe vreugde zijn wij nu ingekwartierd bij een enigszins Duits sprekende Serviër, waardoor de dag toch weer succesvol kon worden afgesloten. Momenteel koffie op het terrasje in dit uiterst armoedige en verwaarloosde dorpje, waar wij ervoor gezorgd hebben dat het voor de dorpsbewoners ook een interessante dag geworden is omdat wij als een bezienswaardigheid beschouwd worden en zelfs door jonge knappe meiden spontaan in het engels worden aangesproken omdat ze willen demonstreren die taal enigszins machtig te zijn dank zij veelvuldig tv kijken.
-
05 Juni 2014 - 20:58
Martijn:
Chapeau heren, 11km klimmen met die percentages is niet niks. Zeker niet met die temperaturen. Ik neem aan dat die jonge dames (een terugkerend fenomeen, zo lijkt het) dan ook niet alleen Engels tegen jullie spreken, maar jullie ook goed in de watten leggen na zo'n lange klim. Geniet ervan en blijf binnen de lijntjes! Of was het nou op het lijntje? -
05 Juni 2014 - 21:56
Guilermo:
Wel mooi zo te zien. Zo zie je maar als je er wat voor doet krijg je ook wat. Dat van die jonge meiden zal wel een inschattingsfoutje zijn. Ik pleeg regelmatig in jullie gezelschap te verkeren en heb jullie er nog nooit, maar dan ook nooit, op kunnen betrappen dat er jonge dames zijn die met jullie wilden praten. En al helemaal niet in het Engels. Martijn is nog te optimistisch of hoopvol.
Misschien valt het morgen wel mee. What goes up...... succes. -
05 Juni 2014 - 22:34
Renee:
Zo dat was het dagje wel vandaag met zo'n venijnig klimmetje. Maar ik denk dat jullie dat aan kunnen dankzij de radlers en nootjes. Blij ook te horen dat het nog lukt uit het dal te klimmen kun je spreekwoordelijk beter niet in blijven zitten toch!!!!
Voor morgen wederom veel sterkte.
Veel liefs Renee. -
06 Juni 2014 - 09:37
Carlijn En Alan:
Well, well, da's nie niks he? Als je die elf kilometer fietst met een percentage van 9-12 moet ik echt even vragen, stap je dan wel eens af? Even bijkomen voor een paar minuten, of rijden jullie constant door? Ik kan het me nauwelijks voorstellen dat dit mogelijk is; nou ja, ik kan me bijna niet herinneren op een fiets gezeten te hebben, laat staan hoe ik omging met berjes en dalletjes. Maar in Kings Park in Perth (heel groot park in het centrum) de wegen zijn behoorlijk heuvelachtig en ik herinner me dat op onze zeldzame fietstochtjes daar ik af ten toe wel moest afstappen hoor anders redde ik het niet. (Alan lag toen al een kilometer terug voor pampus) Dus kort gezegd Heren; Petje af!
Wat fijn dat jullie toch nog een onderkomen konden vinden; ik kan me voorstellen dat het vooruitzicht om nog eens 60 km te fietsen, nadat je eral 80 hebt opzitten, niet aanlokkelijk was.
Het is prachtig weer hier vandaag dus we denken erover om in Zandvoort een strandwandeling te gaan maken. Lekker vlak............................
Nog gefeliciteerd met de verjaardag van je dochter Reinier; zo te horen is ze de hele dag door haar vriendinnen in de watten gelegd; no more than she deserves...........
Wij hopen dat jullie een wat minder heuvelachtige dag hebben.
Komt er weer een rustdag aan?
Liefs,
Carlijn en Alan
-
06 Juni 2014 - 19:48
Kirsten:
Wat een dag! Jullie zullen de benen wel voelen! Rust goed uit! We hebben vandaag geproost op jullie bij Hanneke thuis... dus: succes!
Veel liefs van ons en een knuffel van Bas en Anniek
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
